Poema para despedir a un ser querido.

Podes chorar porque se foi,

ou podes sorrir porque viviu.

Podes pechar os ollos

e rezar para que volva, 

ou podes abrilos e ver todo o que deixou;

o teu corazón pode estar baleiro

porque non o  podes ver,

ou pode estar cheo do amor 

que compartiches.

Podes chorar, pechar a túa mente, sentir o baleiro e dar as costas,

ou podes facer o que a el lle gustaría:

Sorrir, abrir os ollos, amar e seguir.

Este poema tradicional escocés vai dedicado á unha clubeira moi especial que acaba de perder a alguén moi importante dun xeito traumático e de igual modo a outra alumna deste centro que tamén lle acaba de acontecer o mesmo estes días. A literatura e as palabras non curan, pero poden ser terapéuticas en momentos moi traumáticos das nosas vidas.